H οδοντιατρική δεν είναι μια σύγχρονη επιστήμη, έχει αναπτυχθεί πριν από χιλιάδες χρόνια, καθώς οι άνθρωποι υπέφεραν από ασθένειες του στόματος .
Αρχαιολογικά ευρήματα από την εποχή του ανθρώπου του ΚΡΟ ΜΑΝΙΟΝ ( 38.500 π.Χ.),από τη λίθινη εποχή και μέχρι τον πρώτο αιώνα π.Χ. , δείχνουν ότι τα κατάγματα στα δόντια, η τερηδόνα, η κινητικότητα καθώς και οι απώλειες δοντιών ήταν συχνές και οι άνθρωποι στρέφονταν σε θεϊκές επικλήσεις αλλά και σε αρχαϊκές οδοντιατρικές επεμβάσεις.
Οι λαοί της εποχής, ανάλογα με την πρόοδο του πολιτισμού τους, ασχολούνταν με τη στοματική υγιεινή με αυτοσχέδιες οδοντόβουρτσες ,κατασκεύαζαν θεραπευτικά σκευάσματα ,επενέβαιναν θεραπευτικά αλλά και αισθητικά στα δόντια και προσπαθούσαν να αποκαταστήσουν την απώλεια τους.
Ο Ιπποκράτης βάζει τις βάσεις στην επιστήμη της Ιατρικής αλλά και της Οδοντιατρικής.
Κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων μ.Χ. ,οδοντιατρική εξασκούν οι μοναχοί και κατόπιν οι κουρείς ,μέχρι το 1840 που ιδρύεται πρώτη οδοντιατρική σχολή στη Βαλτιμόρη και χορηγεί τον τίτλο Doctor of Dental Surgery (D.D.S), και κατοχυρώνεται το επάγγελμα.
Στη συνέχεια η οδοντιατρική εξελίσσεται ραγδαία και ιδιαίτερα τον 20ο αιώνα που ανακαλύπτεται ο ηλεκτρισμός και εμφανίζονται νέα μηχανήματα, υλικά και τεχνικές ,όπως τροχός με αεροτουρμπίνα ,εμφυτεύματα ,υπέρηχοι ,LAZER, αισθητικά υλικά αποκατάστασης ,λεύκανση και μεγέθυνση πεδίου.
Σήμερα η επιστήμη διαγνωστικά και θεραπευτικά έχει κάνει μεγάλα άλματα (ψηφιακή διάγνωση και ψηφιακά καθοδηγούμενη σχεδίαση και βιομηχανική κατασκευή προϊόντων με τη βοήθεια υπολογιστή ,τρισδιάστατη εκτύπωση , βλαστοκύταρα και γονιδιακή θεραπεία ) ,αλλά με κόστος αποκατάστασης αρκετά αυξημένο .
Έτσι , όπως σε κάθε ιατρική ειδικότητα ,παραμένει μεγαλεπήβολος στόχος η ΠΡΟΛΗΨΗ!
